ΗΛΙΑΣ Κ. ΑΝΔΡΙΤΣΑΚΗΣ
1934 - 2010
Αγαπημένε μας Ηλία,
Σήμερα είμαστε όλοι εδώ, να σε αποχαιρετίσουμε.
Μας έφυγες όμως τόσο νωρίς με τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα.
Άργησες και να έρθεις γιατί το ταξίδι ήταν και μακρινό και
κουραστικό υποθέτω... όπως και να έχει όμως εμείς εδώ σε περιμέναμε,
για να σου πούμε, πριν το μεγάλο αντίο, ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί
υπήρξες στην ζωή μας, στο χωριό μας που τόσο αγαπούσες και άλλο τόσο
σ’ αγαπούσε και εκείνο.
Να σου πούμε ότι όλοι ξέρουμε πόσους συνανθρώπους σου βοήθησες σε
δύσκολες στιγμές τους και ασφαλώς σιωπηλά σε ευχαριστούν και αυτοί
μέσα σε αυτή την εκκλησία, αναγνωρίζοντας την έντονη προσωπικότητα
σου, την ευαισθησία σου, την χρησιμότητα στο σε ότι σου ζητήθηκε.
Ήσουν άνθρωπος που είχε μόνο φίλους και κανέναν εχθρό.
Ήμαστε περήφανοι και τυχεροί που ήσουν στην ζωή μας.
Κάποτε αναπλήρωσες το κενό που άφησε ο Μοτίβος. Το δικό σου όμως;
ποίος θα το αντικαταστήσει; Νομίζω κανείς.
Μακάρι η Αθηνούλα, ο Κωστάκης, ο Μίμης να έρχονται τόσο συχνά στα
Τσίντζινα όσο εσύ. Έτσι ίσως μας δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι
όπου να ναι θα κατέβεις και εσύ από τον μεσημεριανό σου ύπνο και
όλοι μαζί να απολαύσουμε με την ποιοτική μουσική, το αγνάντιο από το
καφενείο που δεν χορταίνεις ποτέ.
Θα είμαστε εκεί όσο μας επιτρέψει ο Θεός μας και θα περιμένουμε.
Άραγε εσύ θα μας αγναντεύεις από τον Παράδεισο; Να μας περιμένεις;
Μέχρι τότε, καλό Ταξίδι.
Μπάρμπα, Φίλε, Πατριώτη Τσιντζινιώτη...