Ποιητική Ιστορία των Τσιντζίνων
Τα Τσίντζινα
Οι πρώτοι κάτοικοι στα Τσίντζινα
Τα παλιά τα χρόνια εκείνα
Ζούσαν μια πολύ σκληρή ζωή
Με πολύ κούραση και πείνα.
Τα λίγα χτήματα που είχανε
Ήταν μακριά κάτω στον κάμπο
Αρκετές ώρες με τα πόδια να πάνε
Και άλλες τόσες να γυρίσουν,
Δούλευαν άνδρες, γυναίκες, και παιδιά
Σκληρά, για να βγάλουν ψωμί να φάνε.
Γι’ αυτό έχτισαν μαντριά,
Να φιλάν τα πρόβατά τους
Καλύβες από άχυρο και λάσπη
Να ζουν κοντά στα χτήματά τους.
Ζούπαινα – Εκκλησία Άγιοι Ανάργυροι
Σιγά-σιγά οι λίγες καλύβες έγιναν πολλές
Ονόμασαν το πρώτο χωριό «Ζούπαινα»
Και μετά έγιναν τρία, με τη Γκοριτσά
Κι’ έτσι λιγόστεψε κάπως η πείνα.
Τώρα τον περισσότερο καιρό
Ο κόσμος ζει στα κατωχώρια,
Τα Τσίντζινα τους χειμερινούς μήνες
Μένει έρημο, στο κρύο και στα χιόνια.
Χιονισμένα Τσίντζινα
Όταν χιονίσει, το χωριό μοιάζει σαν
Νύφη να φοράει το άσπρο πέπλο της
Κι’ όσοι μπορούν έρχονται να χαρούν,
Και n’ απολαύσουν το μεγαλείο της.
Χιονισμένα Τσίντζινα
Αυτό που δίνει ζωή στα Τσίντζινα
Ειν’ οι πηγές με τα κρύα νερά της
Κι’ όταν έρχεται η άνοιξη αρχίζει
Να φαίνεται το πανόραμά της.
Άποψη Τσιντζίνων
Το Ψητό
Το πεύκινο δάσος τους έδινε κερί,
Οξυγόνο, φλόγα των τζακιών τους,
Σανίδες για καρέκλες, τραπέζι, πάτωμα,
Και στέγη των σπιτιών τους.
Σιτάρια φέρνανε με ζώα
Γι’ να αλέσουνε στους μύλους
Να ζυμώσουνε ψωμί να φανε
Καλώντας συγγενείς και φίλους.
Βουνά Κοντά στα Τσίντζινα
Στα Τσίντζινα τα παλιά χρόνια
Υπήρχαν πάνω από χίλιες ψυχές,
Ήταν πιστοί και πήγαιναν
Στον Αγ’ Γιάννη για ευχές.
Εκκλησία σε σπηλιά – Άγιος Ιωάννης
Η Οθωμανική σκλαβιά για 400 χρόνια
Δεν δείλιασε ήρωες, κράτησαν κρυφά
Την γλώσσα και θρησκεία τους.
Πενήντα οκτώ γενναία παλικάρια
Τσιντζινιώτες πολέμησαν σκληρά
Να πάρουν την ελευθερία τους.
Γάμος στα Τσίντζινα - 1962
Ο εν Αμερικής
Τσιντζινοζουπαινιώτης
Νικόλαος Αναστασίου Καραβάσος
Σεπτέμβριος 2004